Przewodnik audioWieża Leandra
Kız Kulesi
Dawna latarnia morska, z którą łączy się legenda. Obecnie mieści się tu małe muzeum i restauracja.
W samym sercu Stambułu, pośród migotliwych wód Bosforu, wznosi się Wieża Panny — Kız Kulesi — smukły zabytek stojący na niewielkiej wyspie niedaleko Üsküdaru. Jej początki sięgają ponad dwóch tysięcy lat wstecz, kiedy pełniła rolę strategicznego punktu poboru ceł od statków płynących z Morza Czarnego na Morze Śródziemne. Przez stulecia była świadkiem zmieniających się imperiów, przetrwała najazdy, trzęsienia ziemi i pożary.
Bizantyjscy cesarze budowali tu pierwsze konstrukcje z drewna i kamienia, a następnie rozciągali przez cieśninę potężne łańcuchy, aby kontrolować ruch statków. Gdy w połowie piętnastego wieku miasto zdobyli Osmanowie, wieża służyła im jako punkt obserwacyjny, latarnia morska, a nawet miejsce kwarantanny podczas epidemii. Mimo wszystkich tych zmian, światło na szczycie Kız Kulesi nieprzerwanie wskazywało żeglarzom drogę nocą oraz we mgle.
Wieża owiana jest licznymi legendami. Najsłynniejsza z nich opowiada o ukochanej córce sułtana, którą ukryto tutaj po przepowiedni, że zginie od ukąszenia węża. Mimo starań, w dniu jej osiemnastych urodzin wąż ukryty w koszyku z owocami spełnił proroctwo – z tym miejscem na zawsze połączono motyw miłości i przeznaczenia. Inna legenda nawiązuje do starego greckiego mitu o Hero i Leandrze, kochankach rozdzielonych wodami cieśniny.
Architektura wieży zmieniała się przez wieki — podstawa z kamienia pochodzi z czasów osmańskich, a wyższe piętra dodawano później. W jej sylwetce widać ślady stylów greckiego, bizantyjskiego i tureckiego, a każda epoka pozostawiła tutaj swój ślad.
Kız Kulesi jest nie tylko symbolem Stambułu, ale i częścią codziennego życia oraz kultury: pojawiała się na tureckich banknotach, obrazach i w literaturze, występowała także w filmach zarówno hollywoodzkich, jak i miejscowych. Niedawno przeszła gruntowną renowację, która tchnęła w jej mury nowe życie, zachowując historyczne detale. Dla mieszkańców miasta to nie tylko zabytek, ale także strażniczka wspomnień i latarnia miłości — miejsce, gdzie historia przeplata się z legendą nad wodami Bosforu.