Stambuł, Turcja
Witamy w opowieści o İstanbul Surları, czyli Murach Stambułu – jednym z najbardziej fascynujących i trwałych symboli tego miasta. Wyobraź sobie, że stoisz naprzeciw kamieni, które przez niemal szesnaście stuleci były świadkami życia cesarzy, sułtanów, kupców i całych cywilizacji.
Te legendarne mury zaczęły powstawać na początku piątego wieku, gdy cesarz Teodozjusz Drugi poszerzał granice Konstantynopola, dzisiejszego Stambułu, by chronić miasto przed rosnącym zagrożeniem. Z biegiem lat mury były odbudowywane, naprawiane i rozbudowywane przez kolejnych władców Bizancjum i Osmanów – każdy z nich pozostawiał tu swój ślad. Najbardziej imponującą pozostałością są Mury Teodozjańskie, ciągnące się od lśniącego Morza Marmara na południu po złote wody Złotego Rogu na północy.
Przechadzając się ich trasą, można odkrywać kolejne warstwy historii. Mury lądowe były jak na swoje czasy prawdziwym cudem inżynierii – przed nimi rozciągała się głęboka fosa, za nią wznosiły się dwa masywne mury obronne, a nad całością górowało prawie sto potężnych wież. Niektóre z nich sięgają niemal dwudziestu metrów wysokości. Co około pięćdziesiąt metrów pojawia się nowa wieża, wyposażona w szczeliny strzelnicze i przestronne komnaty, służące niegdyś zarówno jako magazyny broni, jak i skrytki na skarby.
Takie bramy jak okazała Złota Brama czy Twierdza Yedikule były czymś znacznie więcej niż tylko wejściem do miasta. Odbywały się tu uroczyste pochody cesarskie oraz dramatyczne walki podczas oblężeń. Złota Brama ze swoimi białymi marmurami i pozłacanymi drzwiami witała triumfujących władców, podczas gdy Yedikule przez wieki pełniła funkcję skarbca, a później również więzienia.
Przez stulecia mury odpierały najsilniejsze ataki – Persów, Arabów, Bułgarów, krzyżowców, a w końcu Osmanów, którzy próbowali zdobyć miasto. W połowie piętnastego wieku Osmanowie pod wodzą sułtana Mehmeda Drugiego przebili się przez mury, używając ogromnych dział, co przypieczętowało upadek Bizancjum i rozpoczęło nową epokę w dziejach miasta.
Poza wojskową rolą mury miały również wpływ na codzienne życie mieszkańców. Kupcy, rolnicy, podróżnicy i całe społeczności żyły u ich stóp, przechodząc przez większe i mniejsze bramy, słysząc okrzyki wartowników rozlegające się z wież. Z kamieni murów narosło wiele legend – podobno, gdy miasto upadło, ostatni cesarz miał zniknąć w murach, czekając na dzień powrotu.
Dziś część murów wciąż dumnie wznosi się ponad miastem, naznaczona upływem czasu, inne fragmenty skrywają się pod ulicami lub zostały odrestaurowane. Ich obecność jest wyczuwalna w tureckiej sztuce, poezji oraz w codziennym życiu współczesnego Stambułu. Prace konserwatorskie trwają – stawiając czoła wyzwaniom naszych czasów i korzystając z nowoczesnych technik. Mury Stambułu to opowieść o wytrwałości, ambicji i spotkaniu kultur – żywy pomnik miasta, które kształtowali cesarze, sułtani i zwykli mieszkańcy.
Słuchaj przewodników w aplikacji
