Park Fenerbahçe, położony na azjatyckim wybrzeżu Stambułu w tętniącej życiem dzielnicy Kadıköy, rozciąga się na zielonym półwyspie sięgającym wód Morza Marmara. Dawniej była to oddzielna wyspa, którą dzięki sprytnej inżynierii połączono z miastem solidną groblą już w czasach wschodniorzymskich, czyli bizantyjskich. Nad starymi drzewami, z których niektóre mają ponad sześćset lat, w tym słynnymi pistacjami i platanami, lekkie morskie podmuchy szeleszczą liśćmi. Wiek najstarszych okazów odnotowano na oficjalnych tabliczkach.
Nazwa Fenerbahçe, co po turecku dosłownie znaczy "ogród latarni", nawiązuje do kluczowego punktu nawigacyjnego na tym terenie. Pierwsza latarnia morska powstała tu w połowie szesnastego wieku z polecenia sułtana Sulejmana Wspaniałego jako bezpieczny drogowskaz dla statków mijających skaliste wybrzeże. Trzy wieki później, w połowie dziewiętnastego wieku, sułtan Mahmud Drugi zainicjował gruntowną modernizację latarni, dostosowując ją do potrzeb nowoczesnej żeglugi. Obecna, charakterystyczna sylwetka latarni do dziś wita odwiedzających park, choć jej wnętrze jest niedostępne dla zwiedzających.
Spacerując alejkami parku, można odnaleźć ślady dawnych czasów: znajdują się tu łaźnia Fener Köşkü Hamamı z epoki osmańskiej oraz misternie zdobione fontanny z rzeźbionymi płytami marmurowymi. Dwie szczególnie okazałe fontanny dodano w dwudziestym wieku, wykorzystując tradycyjne materiały podkreślające elegancję minionych epok.
Ślady bogatej historii można dostrzec niemal na każdym kroku. W czasach bizantyjskich istniały tu ogrody pałacowe, świątynie oraz malowniczy port, a w epoce osmańskiej teren ten stał się ulubionym miejscem wypoczynku sułtanów. Krajobraz parku zdobią barwne kwietniki, które wiosną eksplodują kolorami tulipanów, magnolii i kwitnących migdałowców. Park Fenerbahçe pozostaje otwarty i bezpłatny przez całą dobę — to spokojny zakątek, w którym przeszłość, przyroda i życie lokalnej społeczności, w tym słynnego klubu piłkarskiego o tej samej nazwie, splatają się w tkankę Stambułu.