Istanbul, Turkije
Welkom bij het verhaal van de Istanbul Surları – de beroemde stadsmuren van Istanbul – een van de meest fascinerende en duurzame monumenten van de stad. Stel je voor dat je staat voor stenen die al bijna zestien eeuwen getuige zijn geweest van keizers, sultans, kooplieden en complete beschavingen.
Deze legendarische muren verrezen aan het begin van de vijfde eeuw, toen keizer Theodosius de Tweede de stad Constantinopel – het huidige Istanbul – uitbreidde om haar te beschermen tegen toenemende bedreigingen. In de loop der tijd zijn de muren herbouwd, hersteld en zelfs vergroot door opeenvolgende Byzantijnse en Ottomaanse heersers, van wie ieder zijn sporen heeft achtergelaten. De indrukwekkendste resten zijn de Theodosische Muren, die zich uitstrekken van het fonkelende water van de Zee van Marmara in het zuiden tot het gouden licht van de Gouden Hoorn in het noorden.
Als je langs de route van de muren loopt, komt de geschiedenis laag na laag tot leven. De landmuren vormden in hun tijd een technisch meesterwerk: een diepe gracht, vervolgens twee imposante muren en bijna honderd stevige torens die boven alles uittorenden. Sommige torens zijn bijna twintig meter hoog. Om de vijftig meter verschijnt er weer een nieuwe toren, met smalle schietgaten en ruime kamers die ooit dienden om wapens op te slaan of schatten te bewaken.
Poorten als de indrukwekkende Gouden Poort of het Yedikule-fort waren veel meer dan alleen doorgangen: het waren podia voor keizerlijke intochten of het decor van dramatische belegeringen. Door de Gouden Poort, bekleed met wit marmer en vergulde deuren, trokken keizers na hun overwinningen de stad binnen. Yedikule was aanvankelijk een schatkamer en later een gevangenis.
Eeuw na eeuw weerstonden de muren hevige belegeringen: Perzen, Arabieren, Bulgaren, kruisvaarders en uiteindelijk de Ottomanen probeerden allemaal de stad te veroveren. In het midden van de vijftiende eeuw slaagden de Ottomanen onder leiding van Sultan Mehmed de Tweede erin om met enorme kanonnen een doorbraak te forceren. Daarmee kwam er een einde aan het Byzantijnse tijdperk en begon een nieuw hoofdstuk.
Maar de muren speelden niet alleen een rol bij oorlogen. In hun schaduw bloeide het dagelijks leven op: kooplieden, boeren, reizigers en hele buurten passeerden elke dag door grote en kleine poorten, terwijl torenwachters vanaf de hoogte hun waarschuwingskreet lieten horen. Rond deze stenen ontstonden talloze legendes. Sommigen fluisteren dat toen de stad viel, de laatste keizer in de muren verdween – wachtend op de dag van zijn terugkeer.
Vandaag de dag zijn delen van de muren nog altijd statig zichtbaar, verweerd door de tijd, terwijl andere stukken schuilgaan onder het moderne stadsleven of recent zijn gerestaureerd. Ze zijn terug te vinden in Turkse kunst, poëzie en in het alledaagse ritme van Istanbul. Restauratieprojecten gaan verder, met hedendaagse uitdagingen en technieken. De stadsmuren van Istanbul vertellen het verhaal van veerkracht, ambitie en het samenkomen van culturen – een levend monument in een stad die gevormd is door keizers, sultans en gewone mensen.
Luister naar deze en andere gidsen in de app
