AudiogidsBüyükada

Büyükada, wat “Groot Eiland” betekent, ligt op slechts een korte veerboottocht van Istanboel en baadt in het zachte licht aan de oevers van de Zee van Marmara. Het eiland kent een eeuwenoude geschiedenis, gevormd door schoonheid, ballingschap en verandering. Ooit noemden de Grieken het Prinkipos, wat “Prins” betekent, terwijl klassieke schrijvers het beschrijven als Pityoussa, beroemd om zijn dennenbossen. Door de tijd heen weerspiegelden de verschillende namen steeds de veranderende rol van het eiland: van een groen toevluchtsoord tot toneel van grootmachten.

Abdullah Al mohamed

Tijdens de Byzantijnse periode bouwden keizers hier indrukwekkende kloosters, maar het eiland diende ook als ballingsoord voor politieke tegenstanders en leden van de keizerlijke familie, ver van het geroezemoes van de stad. Onder Ottomaanse heerschappij bleef Büyükada een rustig vissersdorp, tot in de late negentiende eeuw stoomveren de elite uit Istanboel gingen aantrekken. Rijke families lieten er sierlijke herenhuizen en zomervilla’s bouwen, en de prachtige houten woningen onder de bloeiende bougainville typeren het eiland nog steeds.

ach ben jemia

Religie voegt een bijzondere laag toe aan de identiteit van Büyükada. Op de heuveltop ligt het Grieks-orthodoxe Sint-Jorisklooster, bijna duizend jaar geleden gesticht. Elk voorjaar trekken zowel christelijke als moslimbedevaartgangers over het steile bospad omhoog voor gebed en hoop. In de buurt staat de Hamidiye-moskee, gesticht door een Ottomaanse sultan, met een opmerkelijk westers ontwerp. In een ander imposant gebouw, ooit het grootste houten weeshuis ter wereld, vonden kinderen onderdak. Hoewel het nu gesloten is, weerspiegelt het de diverse gemeenschappen van het eiland: Grieks, Armeens, Joods en Turks.

Tegenwoordig ontdekken bezoekers Büyükada per fiets of in stille elektrische shuttles, waardoor de rust op straat behouden blijft. Tot het jaar tweeduizendtwintig konden toeristen de omgeving nog verkennen met paardenkoetsen, maar omwille van het dierenwelzijn kwam daar toen een einde aan. Aan de kade is het druk met veerboten vanuit beide delen van Istanboel, vooral in de warme maanden wanneer het inwoneraantal stijgt en de stranden vol zonzoekers lopen.

Büyükada is door de jaren heen ook een toevluchtsoord geweest voor bekende figuren. De verbannen Russische leider Leon Trotski woonde hier in de jaren dertig en schreef er boeken vanuit een statige woning. Schrijvers, kunstenaars, diplomaten en politici zochten tussen de dennenbomen en het zachte briesje hun inspiratie en rust.

Elk seizoen onthult een andere kant van het eiland. Weelderige dennenbossen en lage struiken bedekken de heuvels, terwijl elegante cipressen afsteken tegen de blauwe lucht. In het voorjaar kleuren judasbomen langs de kust felroze. In het Museum van de Prinseneilanden zijn bijzondere vondsten te bewonderen, waaronder gouden munten die teruggaan tot de vader van Alexander de Grote – een stille getuigenis van de diepgewortelde geschiedenis onder je voeten.

De unieke sfeer van Büyükada heeft talloze reisjournalisten geïnspireerd. Steeds opnieuw wordt het beschreven als een plek die losstaat van de stedelijke drukte – een eiland waar herinneringen en natuurlijke schoonheid samenkomen. Al wandelend over slingerende paden, biddend bij een stil klooster of theedrinkend onder eeuwenoude bomen, voelt elke bezoeker de gelaagde geschiedenis en cultuur die dit bijzondere eiland blijven vormen.