Ηχητικός οδηγόςΠρίγκηπος

Η Büyükada, που σημαίνει «Μεγάλο Νησί», βρίσκεται μόλις μια σύντομη διαδρομή με το φέρι από την Κωνσταντινούπολη, λουσμένη στο απαλό φως της Θάλασσας του Μαρμαρά. Η ιστορία της εκτείνεται βαθιά στο παρελθόν, σημαδεμένη από μια μοναδική σύνθεση ομορφιάς, εξορίας και μεταμόρφωσης. Οι Έλληνες την αποκαλούσαν Πρίγκηπο, ενώ στα αρχαία κείμενα αναφερόταν ως Πιτυούσσα, όνομα που δηλώνει ένα μέρος γεμάτο πεύκα. Στην πορεία των αιώνων, τα ονόματά της αντανακλούν τις διαφορετικές της όψεις: από φυσικό καταφύγιο σε σκηνικό αυτοκρατοριών.

Abdullah Al mohamed

Κατά τη βυζαντινή περίοδο, το νησί υπήρξε τόπος ίδρυσης μεγαλοπρεπών μοναστηριών, αλλά και τόπος μακρινής εξορίας για πολιτικούς αντιπάλους και μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας, μακριά από τις δολοπλοκίες της πρωτεύουσας. Όταν το νησί πέρασε στην κυριαρχία των Οθωμανών, η Büyükada διατήρησε τον ήρεμο ρυθμό της ζωής, με τις ακτές να φιλοξενούν ψαράδες, μέχρι που, στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, τα ατμοκίνητα φέρι άνοιξαν τον δρόμο στην αστική ελίτ της Κωνσταντινούπολης, που έχτισε περίτεχνες επαύλεις και εξοχικές κατοικίες. Σήμερα, αυτά τα ιστορικά ξύλινα σπίτια, σκεπασμένα με ανθισμένη βουκαμβίλια, αποτελούν το χαρακτηριστικό γνώρισμα της νησιωτικής ομορφιάς.

ach ben jemia

Η θρησκεία προσθέτει ακόμη μία διάσταση στην ταυτότητα της Büyükada. Στην κορυφή ενός λόφου, το Ελληνικό Ορθόδοξο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, που ιδρύθηκε πριν από περίπου χίλια χρόνια, προσελκύει κάθε άνοιξη πλήθη προσκυνητών – χριστιανών και μουσουλμάνων – που ανεβαίνουν το απότομο μονοπάτι με προσευχή και ελπίδα. Λίγο παρακάτω, το Τζαμί Hamidiye, που χτίστηκε από έναν Οθωμανό σουλτάνο, ξεχωρίζει για τη δυτικότροπη αρχιτεκτονική του. Κάποτε εδώ λειτουργούσε το μεγαλύτερο ξύλινο ορφανοτροφείο στον κόσμο – ένα επιβλητικό, πλέον σιωπηλό κτήριο – που μαρτυρά τις πολυάριθμες κοινότητες του νησιού: ελληνική, αρμενική, εβραϊκή και τουρκική.

Οι σύγχρονοι επισκέπτες εξερευνούν τη Büyükada με ποδήλατα ή αθόρυβες ηλεκτρικές άμαξες, διατηρώντας την ησυχία των δρόμων. Μέχρι το έτος δύο χιλιάδες είκοσι, οι επισκέπτες περιηγούνταν με άμαξες με άλογα, όμως η μέριμνα για τα ζώα έθεσε τέλος σε αυτήν την παράδοση. Το λιμάνι του νησιού σφύζει από φέρι που καταφθάνουν από κάθε γωνιά της Κωνσταντινούπολης, ειδικά τους θερμούς μήνες, όταν ο πληθυσμός αυξάνεται και οι αμμουδερές παραλίες γεμίζουν με λουόμενους.

Η Büyükada υπήρξε επίσης καταφύγιο για διάσημες προσωπικότητες. Εδώ, ο εξόριστος Ρώσος ηγέτης Λέον Τρότσκι έγραψε βιβλία τη δεκαετία του τριάντα, ζώντας σε ένα ήσυχο αρχοντικό. Συγγραφείς και καλλιτέχνες, διπλωμάτες και πολιτικοί – πολλοί αναζήτησαν και βρήκαν ηρεμία μέσα στα πευκοδάση και στη θαλασσινή αύρα.

Σε κάθε εποχή, το τοπίο του νησιού αποκαλύπτει την ψυχή του. Πυκνά πευκοδάση και χαμηλοί θάμνοι καλύπτουν τους λόφους, ενώ κομψά κυπαρίσσια διαγράφονται στον γαλανό ουρανό. Την άνοιξη, οι ροζ κουτσουπιές ανθίζουν κατά μήκος της ακτής. Το Μουσείο των Πριγκηπονήσων φιλοξενεί ιστορικά ευρήματα – ανάμεσά τους χρυσά νομίσματα που χρονολογούνται από την εποχή του πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου – υπενθυμίζοντας στους επισκέπτες πως οι ρίζες του τόπου αυτού φτάνουν βαθιά.

Η ιστορία της Büyükada έχει εμπνεύσει αμέτρητους ταξιδιωτικούς συγγραφείς με τα χρόνια. Τη χαρακτηρίζουν ως έναν τόπο διαφορετικό από τον φρενήρη ρυθμό της πόλης – ένα νησί γεμάτο μνήμες και απαράμιλλη φυσική χάρη. Σε κάθε περίπατο σε δρομάκια που ελίσσονται, σε κάθε στάση στο ήσυχο μοναστήρι, σε κάθε φλιτζάνι τσάι κάτω από τα αιωνόβια δέντρα, ο επισκέπτης αισθάνεται τα αλληλοσυμπλεκόμενα ρεύματα της ιστορίας και του πολιτισμού που εξακολουθούν να διαμορφώνουν αυτόν τον πραγματικά μοναδικό τόπο.